معرفی واحد

مطابق با آیین نامه بهداشت محیط مصوب مورخه 1371/4/24 هیات دولت جمهوری اسلامی ایران و همچنین آیین‌نامه اجرایی قانون اصلاح ماده 13 قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی مصوب 1392/3/18، تعریف حقوقی بهداشت محیط عبارت است از کنترل عواملی از محیط زندگی که به گونه‌ای روی سلامت جسمی، روانی و اجتماعی انسان تاثیر می‌گذارند به مجموعه‌ای از آب و هوا و خاک و روابط بین آن‌ها و کلیه موجودات زنده محیط می‌گویند. به طور کلی محیط به مجموعه‌ای از عوامل و شرایط خارجی و تاثیرات وارده ناشی از آن‌ها بر زندگی یک موجود اطلاق می‌گردد.

ارتقاء سلامت و نقش مؤثر کنترل عوامل محیطی در آن از مباحثی بوده که از گذشته دور سیستمهای بهداشتی و درمانی به دنبال آن بوده اند. در این بین استانداردهای محیط سالم و تبیین شرایط زیست محیطی مطلوب جهت ارتقاء سلامت از وظایف و رسالتهای اصلی وزارت بهداشت و درمان آموزش پزشکی به شمار می رود. لزوم بررسی و شناخت کامل مخاطرات محیطی و در نظر گرفتن یک تهدیدات سنتی و مدرن هنگامی خود را می نمایاند که بدانیم بیش از یک میلیارد نفر از مردم جهان دسترسی به آب آشامیدنی سالم ندارند و حدود 350 میلیون نفر از امکانات بهسازی محیط زندگی برخوردار نمی باشند. مسائلی از این قبیل باعث می شود تا اهمیت نقش بهداشت محیط در کنترل بیماریها و ارتقاء سلامت مشخص گردد.

همچنین با پیشرفت علم و تکنولوژی و ورود مواد شیمیایی متعدد در عرصه های تولید و زندگی عوارض وابسته به شغل و سوانح و حوادث ناشی از کار، دشواریهایی همچون تراکم جمعیت در کارگاهها و اشتغال در محیطهای کار نامناسب و یا عوارض ناشی از سموم صنعتی که علاوه بر تهدید سلامت کارگران سلامت جامعه را نیز تهدید می کند موجب شده است که ملتها و دولتها با اهمیت بهداشت شغلی ( بهداشت حرفه ای ) که علم شناسایی و ارزیابی و کنترل عوامل زیان آور و شرایط نامساعد محیط کار با هدف تأمین ونگهداری وبهبود سطح سلامت شاغلین و افراد وابسته به آنها می باشد توجه بیشتری داشته باشند.